دروغگو فراموشکار است
شخصى نزد شریح ادعا کرد که فلان زیر فلان درخت پولى از من گرفته نمى دهد، طرف منکر واقعه شد. شریح به مدعى گفت : برو ده برگ از آن درخت بچین و بیاور تا شهادت دهد، و مشغول مرافعات دیگر شد. بعد از مدتى روى به منکر کرده گفت : فلانى به پاى آن درخت رسیده ؟ گفت : نه حکم موافق مدعى داد؛ چون منکر گفته بود من چنین درختى نمى دانم !
خواندن پنج سوره هنگام خواب
مرحوم ملا فتح الله در تفسیر منهج در اول سوره حدید عرباض را چنین نقل کرد: و از عرباض بن ساربة مروى است که آن حضرت پیش از آنکه در شب خواب مى کرد مسیحات خمس تلاوت مى کرد که آن سوره حدید و حشر و صف و جمعه و تغابن است و مى فرمود که ان فیهن آیة افضل من الف آیة در این سورتها آیتى هست که بهتر از هزار آیت است .
اقسام توبه
|
توبه بر سه قسم باشد: یکى توبه بندگان که آن توبه از ترک طاعت و فعل قبیح است ؛ و دیگر توبه خاص اهل ورع که توبه از ترک مندوب است ؛ و سه دیگر توبه اخص من الخاص که توبه است از التفات به غیر خدا و این توبه ، مخصوص اهل ولایت باشد که غالبا در مرتبه حضورند. و توبه پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله و سلم و اولیاى خدا از این قبیل بوده است که او خود فرمود: گاه دلم را کدورتى عارض مى شود، و من به راستى که از خداى ، هر روز هفتاد بار آمرزش مى طلبم . |
غیبت گناه بزرگ
از جابر نقل است که پیامبر خدا صلى الله علیه و آله فرمود: از غیبت برحذر باشید؛ چه غیبت بدتر از زناست . سپس فرمود: مردى که زنا کند و پس از آن توبه نماید، خدایش آمرزد، لیک غیبت کننده را تا غیبت شده نبخشاید نیامرزد
درد دنیا زدگى
|
آقاى عزیز! پیر و جوان روزگار ما شکار دنیا شده اند؛ یعنى دنیا زده اند ظهر الفساد فى البر و البحر جوان گوید تا پیر شوم ، پیر هم که سرمایه به رایگان از کف داده است در جوانى کارى نکرده است و در پیرى هم از او کارى نیاید که پیر است گر چه شیر بود. خود را باش . |
چهار خصلت مانع هلاکت است
در کافى است که فضیل بن عثمان مرادى گوید از ابوعبدالله ، امام صادق علیه السلام شنیده است . رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم فرمود: چهار خصلت است که در هر که باشد در وقت ورود به بارگاه خداوند، پس از آن دیگر او را هلاکتى نیست جز آنکه شایسته هلاکت باشد و آن عبارت است از این که بنده همت به کارى نیک بندد که آن را به انجام رساند. چنانچه آن را به انجام نرساند، خداى برایش (به سبب نیت نیکش ) حسنه اى بنویسد، و چنانچه آن را انجام دهد، خداى برایش ده حسنه بنویسد، و چنانچه همت به کارى زشت بندد که آن را به انجام رساند؛ پس چنانچه آن را به انجام نرساند، چیزى بر او نوشته نشود، و اگر آن را انجام دهد، هفت ساعت بدو مهلت داده شده ، فرشته کاتب حسنات ، کاتب سیئات را که بر جانب چپ است گوید: شتاب مکن که شاید عمل زشتش را به عملى نیک دنبال کند که آن را پاک سازد؛ چه خداى عزوجل فرماید: (ان الحسنات یذهبن السیئات ) (118) و یا بخشش طلبد؛ پس اگر گوید: استغفر الله الذى لا اله الا هو، عالم الغیب و الشهادة العزیز الحکیم الغفور الرحیم ذو الجلال و الاکرام و اتوب الیه ، چیزى بر او نوشته نشود. چنانچه هفت ساعت بگذرد و نه حسنه اى انجام دهد و نه آمرزش طلبد، کاتب حسنات ، کاتب سیئات را گوید: بنویس گناه را بر این نگون بخت محروم !
توصیه هاى همنشینى
|
رسول الله صلى الله علیه و آله و سلم فرمود: از علماء بپرس و با حکماء آمیزش داشته باش ، و با کبراء همنشین باش ! مراد از علماء باءمر الله است ، و حکماء عالم بالله ، و کبراء عامل به هر دو. |
گفتن لا اله الا الله با اخلاص
همچنین زید بن ارقم ، از پیامبر - و نیز از امام صادق علیه السلام - روایت مى کند که فرمود: هر کس لا اله الا الله را با اخلاص بگوید، وارد بهشت شود، و اخلاص آن است که لا اله الا الله او را از محرمات خداوند عزوجل باز دارد. و ذکر، خروج از یاد و ذکر ماسوى الله است ، به واسطه فراموش نمودن غیر او. کلمه لا اله الا الله ذکرى است مرکب از نفى و اثبات ، با نفى ، مواد فاسدى که از آنها مرض قلب و قیود روح متولد مى شود، زایل مى گردد و با اثبات الا الله صحت و سلامتى قلب از رذایل اخلاقى حاصل مى شود.
حقیقت ذکر
|
عارف حسین خوارزمى گوید: بدان که حقیقت ذکر عبارت است از تجلى حق مر ذات خود را به ذات خود از حیثیت اسم متکلم از براى اظهار صفات کمالیه و کشف نعوت جلالیه و جمالیه ، هم در مقام جمع و هم در مقام تفصیل ، چنانکه گواهى داد از براى ذات خود هم به ذات خود که شهد الله اءنه لا اله الا هو و این حقیقت را مراتب است : اءعلى و اءولاش (اولایش ) آن است که متحقق شود از حق در مقام جمع از ذکر او سبحانه نفس خود به اسم متکلم به حمد و ثنا بر نفس خویش . دوم ذکر ملائکه مقربین که آن تحمید، ارواح و تسبیح ایشان است پروردگار خود را. و سیوم ذکر ملائکه سماویه و نفوس ناطفه مجرده است . و چهارم ذکر ملائکه ارضیه و نفوس منطبعه به حسب طبقاتش . و پنجم ذکر ابدان است و آنچه در وى است از اعضاء. و هر یکى از ذاکر پروردگار خویش است به لسانى که بدو اختصاص دارد، چنانکه شیخ بدین معنى اشاره مى کند که فان ذکر الله سار فى جمیع العبد یعنى ذکر بارى ، سارى در جمى عبد است . یعنى در روح و قلب و نفس و قواى روحانیه و جسمانیه ، اوست بل در جمیع اجزایش . و این سریان نتیجه سریان هویت الیهه ذاکره مر نفس خود را به نفس خود است - انتهى . این ذکر سارى در جمیع عبد، سارى در جمیع موجودات است ؛ زیرا بقاى موجودات به هویت الهیه است که در همه سارى است ؛ بلکه موجودات جز شئون نورى و آیات اسمایى این هویت نیستند که هو الاول و الآخر و الظاهر و الباطن لذا هر جا که این هویت است عین حیات و علم و شعور و دیگر اسماء جمالى و جلالى است هر چند هر موجودى به جهت ظهور دولت سامى بدان اسم ظاهر غالب نامیده مى شود و دیگر اسماء و صفات به لحاظ و اعتبار ما در تحت دولت و استیلاء آن اسم واقع مى شوند. پس این هویت ساریه که به نام وجود مساوق حق است عین ذکر است و خود ذاکر و مذکور است . تسبح له السموات السبع و الارض و من فیهن و ان من شى ء الا یسبح بحمده ولکن لاتفقهون تسبیحهم ؛ (129) هفت آسمان و زمین و هر چه در آنهاست تسبیحش مى کنند و هیچ موجودى نیست جز آنکه او را به پاکى مى ستاید ولى شما تسبیحشان را نمى فهمید. |
اخلاص در عمل
|
منقول است که مرحوم حاجى سبزوارى (رضوان الله علیه ) براى عبادت بیمارى مى رفت و عده اى هم با او بودند. نزدیک منزل بیمار که رسید، برگشت و نرفت . اطرافیان پرسیدند: آقا چرا تا این جا آمدید و حالا بر مى گردید؟ آقا جواب داد: که خطورى به قلبم کرد که بیمار وقتى مرا ببیند، از من خوشش خواهد آمد و مى گوید که سبزوارى ، چه انسان والا و بزرگى است که به عبادت من بیمار آمده است . حالا بر مى گردم تا هنگامى که اخلاص اولیه را بیابم و تنها براى خدا به عبادت بیمار بیایم . |
