بسم رب المهدی(عج)

سبک شمردن نماز

فاطمه زهرا علیها السّلام از پدرش رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله نقل می کند که هر کس نماز را سبک شمارد، در دنیا و در قبر وبرزخ و در قیامت ، به پانزده بلا گرفتار می شود از قبیل :

1- برکت از عمر و مال او برداشته می شود.

2- نورانیت صالحان را از دست می دهد و کارهایش بی پاداش می ماند.

3- نه دعایش مستجاب می شود و نه مشمول دعای خوبان می شود.

4- لحظه مرگ با عطش و گرسنگی و ذلیلانه می میرد.

5 - انواع فشارها وبلاها در قبر وبرزخ نصیبش می شود.

6- در قیامت حساب و عذاب سخت داشته و از لطف خداوند محروم است .(112)112- بحار،ج 83،ص 21.

بسم رب المهدی(عج)

از مادر عزیزم، انتظار دارم که پیرو حضرت فاطمة زهرا(س) باشند و حجابشان را حفظ کنند. از برادران و پدران هم می‌خواهم که چشمشان را از نگاه به نامحرم بپوشانند، چون ریشة تمام بدبختی‌ها از همینجا شروع می‌شود. از تمام دوستان و فامیل می‌خواهم که پیرو ولایت‌ فقیه باشند و از ولایت ‌فقیه حمایت کنند، چون پیروی از ولایت‌ فقیه، پیروی از راه انبیاست. و جبهه را خالی نگذارند که خای گذاشتن جبهه خیانت به خون شهداست، و مراقب باشید که شهدا را از خود نرنجانید و همیشه به فکر آخرت باشید، چون آخرت به جا ماندنی و این دنیا فانی است.

بسم رب المهدی(عج)

معنای لغوی و اصطلاحی رجعت

رجعت در لغت به معنای «بازگشت» به کار می‏رود و در اصطلاح به بازگشت گروهی از مردگان به این جهان همزمان با قیام جهانی حضرت مهدی+ گفته می‏شود، و طبعاً بازگشت این گروه قبل از فرا رسیدن رستاخیز خواهد بود. روی این اصل گاهی از رجعت در شمار رویدادهای قبل از قیامت یاد می‏شود. و گاهی در زمره حوادث مربوط به ظهور مهدی منتظر+ مذکور می‏گردد. ولی باید دانست که مسأله رجعت از دیدگاه شیعه رویدادی است مستقل از دو موضوع یاد شده (قیامت و ظهور حضرت مهدی+)، اگرچه بین هر سه موضوع پیوند زمانی برقرار است.

محدث گرانقدر شیعی شیخ حرّ عاملی می‏نویسد:

مراد از رجعت در نزد ما همانا زندگی بعد از مرگ و پیش از قیامت است، و همین معنی است که از لفظ رجعت به ذهن خطور می‏کند و دانشمندان بر آن تصریح کرده‏اند.[1]

فقیه و متکلّم توانای شیعی شیخ مفید می‏فرماید:

خداوند شماری از امت محمد6 را بعد از مرگشان و پیش از برپائی قیامت برمی‏انگیزد، و این از اختصاصات مذهب آل محمد: می‏باشد و قرآن بر درستی آن گواهی می‏دهد.[2]

دانشمند متبحّر شیعه در قرن چهارم سید مرتضی علم‏الهدی پیرامون رجعت از نظر شیعه می‏نویسد:

عقیده شیعه امامیه چنین است که خدای متعال به هنگام ظهور امام زمان حضرت مهدی+ گروهی از شیعیان را که پیش از قیام آن حضرت از دنیا رفته‏اند، به دنیا بازمی‏گرداند تا آنان به پاداش یاوری و همراهی و درک حکومت آن وجود مقدس نائل آیند؛ و نیز برخی از دشمنان حضرتش را زنده می‏کند تا از ایشان انتقام گیرد، بدین ترتیب که آشکاری حق و بلندی مرتبت پیروان حق را بنگرند و اندوهگین شوند.[3]

علامه مجلسی; پس از نقل روایات فراوان و ذکر اقوال بزرگان درباره رجعت می‏نویسد:

از دیدگاه ما رجعت به مؤمنان راستین و کافران فرورفته در گرداب کفر و الحاد اختصاص دارد و کسی غیر از این دو گروه به دنیا بازنخواهد گشت.[4]

از این بیانات و با توجه به احادیثی که در کتب معتبر شیعه گردآوری شده به روشنی برمی‏آید که شیعیان رجعت را منحصر به بازگشت گروهی از مؤمنان و کافران می‏دانند و بس.

ب) رجعت در اصطلاح فقهی

رجعت مصدر ثلاثی مجرّد از باب رَجَع، یَرْجِعَ، رجوعاً است. لغت‏شناسان معنای این واژه را، بازگشتن و برگشتن می‏دانند. در فقه شیعه نیز به همین مفهوم، به کار برده شده است چنان‏که فقها آن را هم در حوزه زبانی و هم حوزه عملی، به مفهوم رجوع کردن شوهر به همسر خود معنا کرده‏اند.[5]

واژه رجعت در معانی متعددی استعمال شده است که برای روشن شدن محل بحث در این پژوهش آنها را نقل نموده و معنای محل بحث را مشخص می‏کنیم:

زیرا برگشتن در جایی به کار می‏رود که قبل از آن، رفتن یا جدا شدن اتفاق افتاده باشد.

- بازگشت روح به بدن در این دنیا

در قرآن در بعضی از موارد رجعت در این معنا استعمال شده است. مانند: )حَتَّى إِذَا جَاءَ أَحَدَهُمْ الْمَوْتُ قَالَ رَبِّ ارْجِعُونِی(؛[6] «زمانی که مرگ یکی از آنها فرارسد می‏گوید: «پروردگارم مرا بازگردان»».

بسم رب المهدی(عج)

رجعت پیامبران

از مجموع روایاتی که درباره رجعت کنندگان ذکر کرده اند، گروه ها و افراد زیر، کسانی هستند که به دنیا باز خواهند گشت.

الف) رجعت پیامبر اکرم ص

ابوخالد کابلی، از امام سجاد7 نقل کرده که آن حضرت در تفسیر آیه )إِنَّ الَّذِی فَرَضَ عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لَرَادُّکَ إِلَى مَعَادٍ(؛[1] فرمود:

«یَرجعُ إلیکم نبیُّکم6...»؛[2]

پیامبرتان به سوی شما برمی‏گردد... .

بکیر بن اعین می‏گوید:

«قال لی من لا شکّ فیه - یعنی اباجعفر7: إنَّ رَسُولَ الله6 وَ عَلیّاً سَیَرْجِعْان»؛[3]

کسی که هیچ تردید در [درستی] سخنش ندارم، یعنی امام باقر7 به من فرمود: پیامبر6 و علی7 رجعت می‏کنند.

مرحوم علامه طباطبایی ذیل آیه مبارکه )قَالَ رَبِّ فَأَنْظِرْنِی إِلَى یَوْمِ یُبْعَثُونَ * قَالَ فَإِنَّکَ مِنْ الْمُنْظَرِینَ * إِلَى یَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ([4] از تفسیر قمی نقل کرده است که امام صادق7 درباره آیه مذکور فرمود:

«یَومُ الوقتِ المعلومِ، یومٌ یَذبَحُه رسولُ الله6 علی الصخرةِ التی فی بیتِ المَقدِس»؛[5]

روز وقت معلوم، روزی است که رسول خدا6 (شیطان را) بر صخره‏ای در بیت‏المقدس می‏کُشد.

ب) رجعت پیامبران گذشته

روایاتی که بازگشت پیامبران گذشته را نوید داده‏اند، از این قرارند:

عبدالله مسلکان از امام صادق7 نقل می‏کند که آن حضرت فرمود:

«ما بَعث اللهُ نبیّاً من لدن آدمُ فلهمّ جرّاً إلّا و یَرجع إلی الدنیا و یَنصُر امیرَالمؤمنین»؛[6]

خداوند هیچ پیامبری را، از حضرت آدم7 تا آخر مبعوث نکرد، مگر اینکه به دنیا برمی‏گردند و حضرت علی7 را یاری می‏دهد.

همچنین، ابوبصیر از امام باقر7 ذیل آیه شریفه )لَتُؤْمِنُنَّ بِهِ وَلَتَنْصُرُنَّهُ[7]( نقل می‏کند که فرمود:

«ما بَعَث اللهُ نبیّاً مِن لدن آدمَ فلهمَّ جرّا و یرجعَ إلی الدنیا، فیقاتِل و یَنصر رسولَ الله و امیرَالمؤمنین»؛[8]

خداوند هیچ پیامبری را از حضرت آدم7 تا خاتم مبعوث نکرد، مگر اینکه به دنیا برخواهد گشت و به همراه پیامبر6 و علی7 [با دشمنان] جنگ خواهند کرد.

عن جمیل عن ابی عبدالله7 قال: قلت: قولُ الله تبارک و تعالی )إِنَّا لَنَنصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِینَ آمَنُوا فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَیَوْمَ یَقُومُ الْأَشْهَادُ[9]( قال: ذلک واللهِ! فی الرَجعةِ. أما علمتَ أنّ أنبیاءَ کثیرةً لم یَنصُروا فی الدنیا و قُتِلوا، و الأئمّةَ بعدَهم قُتِلوا و لم یُنصَروا ذلک فی الرجعة؛

آن حضرت درباره یاری پیامبران، آنرا در زمان رجعت دانسته، فرمودند: به خدا سوگند آن در زمان رجعت است. آیا نمی‏دانی که پیامبران فراوانی در دنیا یاری نشده به قتل رسیدند؟ هم‏چنین امامان بعد از ایشان به قتل رسیدند و یاری نشدند؟ همانا این [یاری] در رجعت است.